چند روزِ قبل، یکی از مهمترین و غیرِمنتظره‌ترین رخدادهای موسیقیاییِ چند دهه‌ی اخیرِ ایران رخ داد
تاریخ انتشار :شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۱ ساعت ۰۲:۵۵
کد مطلب : 617
قید خیلی چیزها را زدم، نرفتم و کنار مردم ماندم
نقل قول: سیمین غانم
فایل ویدیو
.
حسین لامعی:
یک- چند روزِ قبل، یکی از مهمترین و غیرِمنتظره‌ترین رخدادهای موسیقیاییِ چند دهه‌ی اخیرِ ایران رخ داد... اَبَرکمپانیِ «اَپِل»، در کنفرانسِ بزرگِ سالانه‌اش، WWDC، با چندصد میلیون مخاطب از جهان؛ افتتاحِ کنفرانس‌اش را، با پخش «آهنگ ایرانی» رقم زد!.. با آهنگِ خواننده‌ای بزرگ و صاحب‌نام، که بسیاری از موزیک‌هایش، «خاطراتِ جَمعیِ» مَردمانِ ماست: «سیمین غانم»... «اَپِل»، همچنین، دست به روی یکی از خاطره‌انگیزترین موزیک‌های «غانم» گذاشت: «سیب»... آهنگی با آن شروع به یاد ماندنی: «من از اون، آسمونِ آبی می‌خوام... من از اون، شب‌های مهتابی می‌خوام...»
.
دو- ویدیوی بالا، تنها مصاحبه‌ی تصویریِ رسمیِ «سیمین غانم»؛ در سراسر زندگانیِ اوست! تنها مصاحبه‌ی جدّیِ تصویری، در طی بیش از ۵۰ سال، فعالیتِ موسیقیایی‌اش!... عجیب است! بله؛ سیمین غانم، از ابتدای فعالیتِ رسمی‌اش تا به امروز، از دهه‌ی ۴۰، تا آغازِ قرنِ جدید؛ به طرز وسواس‌گونه‌ای، از رسانه و مِدیا فراری‌ست؛ و همیشه از فضای ژورنال، به فاصله ایستاد... زنی که نه با رسانه‌های داخلی، و نه با رسانه‌های خارج؛ هیچگاه، تن به نسبتِ بسیار نداد؛ و بین خود و ژورنالیست، پرده‌ای کشید...
.
سه- این، تصویر زنی‌ست که این سال‌ها، در آستانه‌ی ۸۰ سالگی‌ست. زنی که چند دهه، اجازه‌ی انتشارِ آلبوم نیافت، و ایضاً، اجازه‌ی اجرای کنسرتِ مَردان نداشت؛ با این حال، پای رفتن و دل کندنش، نبود و نیست... زنی‌ست که به آن‌هایی که رفته‌اند، هیچ اعتراض و کنایه ندارد و این را، حقّ شخصی و فردیِ همه داند؛ با این حال، می‌گوید: «من از این ماندن، هیچ پشیمان نیستم»...
.
چهار- در پیج‌های مختلفِ اینستاگرام، از ده‌ها پیجِ جدّی و رسمی، تا ده‌ها پیج فان و غیررسمی؛ هرکدامشان که طی روزهای قبل، خبرِ کنفرانس «اپل»، و آهنگِ «سیمین غانم» را گذاشتند؛ با موجِ عظیم و انبوهی از کامنت‌های ستایش‌آمیزِ توده‌های مَردم، روبرو شدند. ستایش‌های وسیعِ مَردم؛ از همه طیف و فکر... ستایش از زنی که هیچگاه، اهلِ رسانه و مِدیا نبود؛ و اهلِ شوآف و ژست و ادا نبود... زنی که هرچند، چند دهه، از «سرزمینِ هنر»اش، از صحنه‌ی نبوغش، از موسیقی، با تلخی به دور افتاد و قلبش فشرده شد؛ اما، دلِ جدایی از این مَردمان را نداشت. کنارشان ماند؛ آرام، سنگین، خاموش و غمگین... و حال، مُزدِ به جان خریدنِ سختی، و ماندش، همین محبوبیتِ عظیم است... همین محبوبیتِ عظیم؛ برای زنی که بی‌گمان، از قُلّه‌های تاریخِ پاپِ ماست...
https://cinemadailytv.com/vdchtqn-d23nz.ft2.html
.
حسین لامعی:
یک- چند روزِ قبل، یکی از مهمترین و غیرِمنتظره‌ترین رخدادهای موسیقیاییِ چند دهه‌ی اخیرِ ایران رخ داد... اَبَرکمپانیِ «اَپِل»، در کنفرانسِ بزرگِ سالانه‌اش، WWDC، با چندصد میلیون مخاطب از جهان؛ افتتاحِ کنفرانس‌اش را، با پخش «آهنگ ایرانی» رقم زد!.. با آهنگِ خواننده‌ای بزرگ و صاحب‌نام، که بسیاری از موزیک‌هایش، «خاطراتِ جَمعیِ» مَردمانِ ماست: «سیمین غانم»... «اَپِل»، همچنین، دست به روی یکی از خاطره‌انگیزترین موزیک‌های «غانم» گذاشت: «سیب»... آهنگی با آن شروع به یاد ماندنی: «من از اون، آسمونِ آبی می‌خوام... من از اون، شب‌های مهتابی می‌خوام...»
.
دو- ویدیوی بالا، تنها مصاحبه‌ی تصویریِ رسمیِ «سیمین غانم»؛ در سراسر زندگانیِ اوست! تنها مصاحبه‌ی جدّیِ تصویری، در طی بیش از ۵۰ سال، فعالیتِ موسیقیایی‌اش!... عجیب است! بله؛ سیمین غانم، از ابتدای فعالیتِ رسمی‌اش تا به امروز، از دهه‌ی ۴۰، تا آغازِ قرنِ جدید؛ به طرز وسواس‌گونه‌ای، از رسانه و مِدیا فراری‌ست؛ و همیشه از فضای ژورنال، به فاصله ایستاد... زنی که نه با رسانه‌های داخلی، و نه با رسانه‌های خارج؛ هیچگاه، تن به نسبتِ بسیار نداد؛ و بین خود و ژورنالیست، پرده‌ای کشید...
.
سه- این، تصویر زنی‌ست که این سال‌ها، در آستانه‌ی ۸۰ سالگی‌ست. زنی که چند دهه، اجازه‌ی انتشارِ آلبوم نیافت، و ایضاً، اجازه‌ی اجرای کنسرتِ مَردان نداشت؛ با این حال، پای رفتن و دل کندنش، نبود و نیست... زنی‌ست که به آن‌هایی که رفته‌اند، هیچ اعتراض و کنایه ندارد و این را، حقّ شخصی و فردیِ همه داند؛ با این حال، می‌گوید: «من از این ماندن، هیچ پشیمان نیستم»...
.
چهار- در پیج‌های مختلفِ اینستاگرام، از ده‌ها پیجِ جدّی و رسمی، تا ده‌ها پیج فان و غیررسمی؛ هرکدامشان که طی روزهای قبل، خبرِ کنفرانس «اپل»، و آهنگِ «سیمین غانم» را گذاشتند؛ با موجِ عظیم و انبوهی از کامنت‌های ستایش‌آمیزِ توده‌های مَردم، روبرو شدند. ستایش‌های وسیعِ مَردم؛ از همه طیف و فکر... ستایش از زنی که هیچگاه، اهلِ رسانه و مِدیا نبود؛ و اهلِ شوآف و ژست و ادا نبود... زنی که هرچند، چند دهه، از «سرزمینِ هنر»اش، از صحنه‌ی نبوغش، از موسیقی، با تلخی به دور افتاد و قلبش فشرده شد؛ اما، دلِ جدایی از این مَردمان را نداشت. کنارشان ماند؛ آرام، سنگین، خاموش و غمگین... و حال، مُزدِ به جان خریدنِ سختی، و ماندش، همین محبوبیتِ عظیم است... همین محبوبیتِ عظیم؛ برای زنی که بی‌گمان، از قُلّه‌های تاریخِ پاپِ ماست...
https://cinemadailytv.com/vdchtqn-d23nz.ft2.html
cinemadailytv.com/vdchtqn-d23nz.ft2.html
تگ ها
آخرین عناوین